1. Przy zbliżającej się uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego przesyłam dla wszystkich ukochanych serdeczne życzenia, abyśmy powstały z naszych upadków i żyły życiem nowym Pana Jezusa i w Panu Jezusie, szukały we wszystkim Jego większej chwały i uświęcenia dusz. Wreszcie, byśmy spędziły dni uroczyste w zjednoczeniu z Bogiem, radośnie wyśpiewując "Alleluja".
2. Z jaką miłością Dobry Pasterz czuwa nade mną w dzień i w nocy. Z jaką miłością codziennie we Mszy św. ponawia swoją ofiarę sposobem niekrwawym. Z jaką miłością ojcowską zaopatruje codzienne potrzeby mojego ciała i duszy, zasilając ją Najświętszym Sakramentem. Ileż łask udziela mi każdej chwili.
3. Jako Ojciec kochający wie najlepiej, co nam dla naszego uświęcenia potrzebne, a w swej mocy posiada wszystko i świat cały, a więc bezpiecznie spocząć u nóg Jego najświętszych, nie troszcząc się o nic zbytecznie, a ufając bezgranicznie Jego dobroci i miłości, z której wydał nam swego Syna na męki, byle ród ludzki wyswobodzić z sideł szatańskich i otworzyć nam niebo. Czy wobec tego nie powinnyśmy zaufać Mu całkowicie. Ukochać Jego wolę przenajświętszą i widzieć ją we wszystkim, co nas spotyka. Wówczas spokój zapanuje w naszych sercach.
4. Jeżeli szczerze porzucę grzechy i z całego serca się nawrócę, mogę na pewno liczyć na miłosierdzie Boże. "Sercem skruszonym i upokorzonym nie wzgardzisz, Panie" [por. Ps 51, 19]. Święta Mario Magdaleno, uproś mi u Boga żal doskonały za grzechy. Święty Piotrze, wyjednaj mi szczere nawrócenie i miłość gorącą do mego Zbawcy.
5. [Chcę] pełnić wolę Bożą w sposób jak najdoskonalszy, to znaczy nigdy nie wahać się w wyborze tego, co się Bogu może podobać.
6. Pan Jezus nie pokazał się straży czuwającej u grobu; On tylko okazuje się tym, co tęsknią za Nim, co Go szukają i pragną, co Go miłują i wolę Jego najświętszą pełnią.
7. "Pokój mój daję wam, pokój mój pozostawiam wam" [por. J 14, 27] - oto najwspanialszy dar udzielony nam przez Pana Jezusa, dający nam przedsmak radości niebieskich. Pokój z Bogiem przez miłość i posłuszeństwo; pokój z samą sobą przez miłość i zdanie się na wolę Bożą; pokój z bliźnimi przez miłość i ofiarę.
8. [Trzeba] ustawicznie widzieć Boga działającego w duszy i poddawać się Jego działaniu.
9. W świetle miłości Bożej [powinnam] patrzeć na siebie i na drugich. Bóg kocha i znosi mnie pomimo moich grzechów, upadków, nędzy. Czeka cierpliwie na poprawę, zamiast karać. Obsypuje swoimi dobrodziejstwami.
10. Jak dobre dziecko trzymaj się mocno, miłośnie twojego ukochanego Ojca i ufaj bezgranicznie, że udzieli ci tego, co uzna na najlepsze dla ciebie, bo kocha cię więcej niż najczulsza matka.
11. Miłosierdzie zapisuje się w sercu przebaczeniem; ono nami kieruje, rządzi [...]. To miłosierdzie spoczęło w Najświętszym Sakramencie. Tam mam szukać uspokojenia, przebaczenia i z całą ufnością błagać o zmiłowanie nad niezmierną mą nędzą.
12. Każde cierpienie jest upominkiem drogim i zadatkiem miłości Pana Jezusa, im więcej duszę miłuje, tym bliżej prowadzi ją za sobą, drogą krzyżową; a znając naszą nędzę, dopomaga nam swoją łaską, byśmy mężnie, z odwagą i ufnością szły za Nim. Cierpienie szybko mija, a zasługa pójdzie za nami przed tron Boży i zjedna nam miłosierdzie Boże.
13. [Powinnam] opierać się mężnie pokusom zniechęcenia, całą ufność złożyć w Bogu, powtarzając często: "Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia" [Flp 4, 13].
14. Zawsze i we wszystkich okolicznościach [mam] to czynić, co najdoskonalsze i Bogu najmilsze.
15. Pan nasz ukochany, znając słabość naszą i kochając nas jak ojciec najlepszy, nie dopuści do obciążenia nas obowiązkiem ponad nasze siły, a w potrzebie mocen jest nas wesprzeć swą łaską, tak że wszelkie ciężar stanie się lekki.
16. Aby pójść za Chrystusem, trzeba zrozumieć, co ukochać Pan Jezus, i dążyć do takiej doskonałości jakiej od nas wymaga.
17. Wszystko [jest] Boże i wszystko do Niego odnieść powinnyśmy, przepraszając, że naszą złością, miłością własną raczej psujemy Jego dzieło.
18. Bóg powinien mi wystarczyć za wszystko. Do Niego powinny zmierzać wszelkie moje pragnienia. W Nim pragnę złożyć całą moją ufność.
19. W modlitwie znajdziesz zawsze siłą potrzebną do ukochania, wypełnienia woli Bożej.
20. Czas choroby [jest] najsposobniejszym do zebrania wielu zasług i nabycia wzniosłych cnót.
21. Rozważając cuda Opatrzności Boskiej nad nami, czuję się zawstydzona ciągłym jakby niedowierzaniem Bogu.
22. Pan Jezus z miłości do nas w swej Męce poświęcił wszystkie dobra doczesne, dobrą sławę, życie; po Zmartwychwstaniu wszystko odzyskał, śmierć Mu więcej panować nie będzie, zasiada w chwale Ojca swojego, cześć Mu oddają wszystkie duchy niebieskie, a na ziemi - ludzie dobrej woli.
23. Ofiaruj swoją tęsknotę i cierpienie w intencji ubłagania zmiłowania Bożego nad naszą drogą Ojczyzną.
24. Bóg, stwarzając człowieka, użył swej wszechmocności, mądrości, dobroci, obdarzył [go] hojnie wszelkimi łaskami, udzielił tylu środków do uświęcenia naszego, wreszcie w swej nieskończonej dobroci dał nam za cel siebie samego.
25. Utrzymuj w swej duszy stałą równowagę, nie pragnąc niczego innego nad to, co Bóg chce, staraj się o ustawiczne zjednoczenie z Bogiem przez modlitwę i cierpienie; dziękuj z całego serca za wszystko, a dla otaczających bądź słodka i wdzięczna za wszystkie przysługi.
26. Pragnę przez szczery żal po każdym upadku powracać do Ciebie i pójść wszędzie za Tobą przez poddanie chętne mojej woli.
27. Pamiętać będę, że Bóg użycza łask w miarę pragnień.
28. Oby wola Boża osładzała ci, ukochana, wszelkie cierpienia, a gdy będą silniejsze, połącz je z cierpieniami Pana Jezusa i ofiaruj za Kościół święty, Ojczyznę drogą i zgromadzenie.
29. Ludzki rozum nie pojmie, wyobraźnia najbujniejsza ustaje, serce nie przeczuje wielkości, chwały, szczęścia, rozkoszy nieskończonych w niebie.
30. Najlepiej uczyć przykładem, zamiast mówić: czyń. Najłatwiej uczyć się na przykładzie, wzorze...
W: Z Eleonorą na każdy dzień, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz