Podstawami prężnej działalności Matki Eleonory był nieustanny rozwój jej życia duchowego. W ujęciu negatywnym polegał on na przezwyciężaniu egoizmu i jego przejawów, natomiast od strony pozytywnej był dążeniem do miłości doskonałej poprzez stałą i systematyczną pracę nad doskonaleniem swego choleryczno-melancholicznego charakteru.
Doświadczenia łask mistycznych naznaczyły pobożność Matki Eleonory rysem chrystocentrycznym i maryjnym. Jej życie modlitwy posiadało znamiona franciszkańskiej kontempacji tajemnicy Bożego Narodzenia, Męki Chrystusa i Eucharystii. W tej modlitwie szczegolne miejsce zajmowała adoracja Najświęstszego Sakramentu, a częste przystępowanie do Komunii św. było pragnieniem jej serca. Z jej pobożności eucharystycznej wynikało późniejsze usilne zabieganie o możliwość posiadania przez każdą wspólnotę Zgromadzenia, domowej kaplicy, ktorą uważała za największy skarb domu zakonnego.
Matka Eleonora w sposób szczególny czciła tajemnicę Serca Pana Jezusa. W nim odczytywała pragnienia Serca Bożego i według tego Boskiego wzorupragnęła kształtować swoje ludzkie serce. W notatniku rekolekcyjnym zanotowała: "(...) z tego źródła żywota (czerpać) przykład jak mam kształtować swe serce według Serca Bożego. Jak pragnąć jedynie chwały Bożej i uświęcenia dusz, jak być miłosierną dla bliźnich, słodką i wyrozumiałą (...). Zgłębianie tajemnicy Serca Pana Jezusa inspirowało ją do wytrwałego działania na rzecz wzrostu królestwa Bożego w świecie.
Rys maryjny w życiu duchowym Matki Eleonory został wyraźzony prez jej akt oddania się Matce Bożej na własność oraz przez przynależność do szkaplerza NMP, czy Żywego Różańca. Maryję uważała za Pośredniczkę otrzymywanych od Boga łask mistycznych oraz wzor życia wiernej Służebnicy Pańskiej. Kontemplacja tajemnic życia Matki Bożej oraz wielka wdzięczność za obecność Maryi w życiu Eleonory była dla mnie inicjacją do uroczystego obchodzenia świąt maryjnych. Praktykę tę Matka Eleonora uczyniła zwyczajem Zgromadzenia.
Duchowość Matki Eleonory, jak już wspominano wyżej, byłą duchowością franciszkańską. Cechowało ją umiłowanie ubóstwa, postawa pokory i cichowści. Umiała dostrzegać i zachwycać się pięknem stworzonego świata. Z wielkączcią, szacunkiem i uległością odnosiła się do Ojca św. i kapłanów. Takiej też postawy wymagała od sióstr.
Swoje życie duchowe Matka Eleonora opierała na miłości do Boga. Pragnęła, aby ta miłość była motywem jej życia i działalnia, bowiem jak zanotowała w nottniku rekolekcyjnym: "(...) z miłości stworzył nas Bóg i dla miłości". W swym życiu duchowym Matka Eleonora starała się o to, aby miłość Bożą łączyć z pokorą. Uważała, że cnoty te dopiero we wzajemnej harmonii posiadają siłę oddziaływania na innych. Przekonanie to wyraziła Matka Eleonora w słowach: "Chociaż miłość jest królową cnót wszystkich, musi zapuścić korzenie głęboko w fundamencie pokory. Im więcej pokory, tym obfityszych łask Bóg udziela, a współdziałanie wierne powiększa zasługi na niebo. Ten, kto się najbardziej upokorzy, będzie wiele czynił w Kościele Bożym. Szukając jedynie chwały Bożej, odpowie zamiarom Bożym wiele dusz pozyska Bogu". Tak więc można powiedzieć, że jej życie wewnętrzne było realizacją wskazań nauki Kościoła, iż życie duchowe osób zakonnych powinno być poświęcone dobru całego Kościoła.
Eleonora Motylowska poprzez świadome ukierunkowanie swoich władz duchowych na Boga potęgowała w sobie wewnętrzny dynamizm, który służył dobru Kościoła i Ojczyzny oraz nieustannie wzbogacał jej życie duchowe, doprowadzając do zjednoczenia z Bogiem. Matka Eleonora słowem, a przede wszystkim przykładem własnego życia kształotowała postawy religijne, apostolskie, społeczne i patriotyczne sióstr oraz osób pozostających pod opieką i w zasięgu apostolskiego oddziaływania Zgromadzenia. Zmarła 18 stycznia 1932 roku w Warszawie. Pozostawiła po sobie pamięć wielkiej apostołki służących, pionierki ruchu wyzwolenia ich spod ucisku pańszczyźnianych stosunków panujących w rodzianch polskich, gorącej patriotki, szlachetnej Polki, prekursorki ducha epoki po Soborze Watykańskim II i wiernej córy Kościoła. O jej zasługach dla Ojczyzny i Kościoła świadczył także udział w uroczystościach pogrzebowych licznych wiernych, około stu kapłanów, ks. biskupa Stanisława Galla, ks. kardynała Aleksandra Kakowskiego i nuncjusza apostolskiego ks. kardynała Francesco Marmaggi'ego. (...)
Źródło: M. Burek AI, Idea apostolstwa w pismach Eleonory Motylowskiej założycielki Zgromadzenia Sług Jezusa, cz. 1 - Postać Matki Eleonory Motylowskiej, w: Jezusowi cześć i chwała. Księga Pamiątkowa na 1. ćwierćwiecze święceń kapłańskich i na 1. półwiecze życia ks. Leszka Kuźmińskiego, opr. ks. Z. Godlewski i E. Sukiennik, Warszawa-Koło 2023.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz