Eleonora Motylowska (1856-1932) urodziła się w Warszawie, w rodzinie urzędniczej o szlacheckim rodowodzie (herbu Pomian). Jej ojciec zmarł przed jej narodzeniem. Wychowywana była w polskiej tradycji religijnej i patriotycznej. Najstarszy z jej braci zginął w powstaniu styczniowym. Wykształcenie zdobyła na pensji. Wcześnie odczytane powołanie zakonne zrealizowała dopiero w wieku 28 lat dzięki o. Honoratowi Koźmińskiemu. Na jego polecenie stała się 8 grudnia 1884 roku współzałożycielką zgromadzenia, które za swój charyzmat przyjęło życie konsekracją zakonną w ukryciu i służbę kobietom pogardzanym w ówczesnym społeczeństwie: służącym. Ofiarnie dbałą przede wszystkim o rozwój duchowy sióstr i służących, a także o rozwój personalny i materialny zgromadzenia. Jako wierna penitentka i uczennica założyciela, o. Honorata, przekazywała siostrom duchowość franciszkańską, duchowość życia ukrytego i służby, na wzór Chrystusa Sługi i Maryi Służebnicy Pańskiej. Sama Eleonora była również dla sióstr przykładem całkowitego zawierzenia Bogu, co przejawiało się w jej życiu osobistym, a także w trosce o zgromadzenie, Kościół i Ojczyznę.
W: Z Eleonorą na każdy dzień, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz